Ziarenko

Tytuł: Ziarenko
Autor: Renia Sobik
Czyta: Wojciech Strózik

 

Leżało sobie ziarenko
na suchej jak szczapa ziemi
i ciągle myślało o tym
jak by tu los swój odmienić

 

Dość miało żaru słoneczka
i chętnie by się napiło
wody ożywczej i zimnej
bo strasznie spragnione było

Przyleciał psotny wiaterek
a ten go prosi i błaga
weź mnie ze sobą kochany
mnie leżeć tu nie wypada

Chętnie zamienię mieszkanie
jak piórko jestem leciutkie
wcale nie będę przeszkadzał
jestem takie maciupkie

A wietrzyk pohulać lubi
poprosi je zaraz do tańca
ziarnko choć trochę małe
będzie partnerem do walca

I polecieli do lasu
gdzie ciepło wilgotno było
wietrzyk upuścił ziarenko
żeby w ziemi ożyło

Tak przeleżało bezpiecznie
w przyjaznej sobie ziemi
aż napęczniało z dumy
pod parasolem zieleni

Puściło korzenie listki
zieloną łodyżką się śmieje
chciałoby zatańczyć z wiatrem
a ten gdzie indziej już wieje …

Wiersz pochodzi z Bajkownia.org

 

Zagadka

Bywa, że zapach ma nie do zniesienia
Za to wyborny jest do jedzenia
Czasem dodatek na kromce chleba
Coś więcej dodasz, choć wcale nie trzeba
Jest biały, co z mleka przez gazę przesiąka
W reklamie zobaczysz na chlebie, gdzie łąka
I żółty z dziurami, tak myszy go lubią
Chętnie kąsają, gryzą, z apetytem skubią
Na koniec przypomnę dla spokojnej głowy
że jest biały, żółty, a nawet pleśniowy
Napisz odpowiedź na stronie podcastu
A ja Cię wymienię wśród innych kilkunastu.

 

Dziękuję za każde wsparcie